Przyjdź do Mnie
- Odsłony: 3663
Orędzie betlejemskie
Narodziłem się nagi, mówi Bóg, abyś ty potrafił wyrzekać się samego siebie.
Narodziłem się ubogi, abyś ty mógł uznać Mnie za jedyne bogactwo.
Narodziłem się w stajni, abyś ty nauczył się uświęcać każde miejsce.
Narodziłem się bezsilny, abyś ty nigdy się Mnie nie lękał.
Narodziłem się z miłości, abyś ty nigdy nie zwątpił w Moją miłość.
Narodziłem się w nocy, abyś ty uwierzył, że mogę rozjaśnić każdą rzeczywistość spowitą ciemnością.
Narodziłem się w ludzkiej postaci, abyś ty nigdy nie wstydził się być sobą.
Narodziłem się jako człowiek, abyś ty mógł stać się synem Bożym.
Narodziłem się prześladowany od początku, abyś ty nauczył się przyjmować wszelkie trudności.
Narodziłem się w prostocie, abyś ty nie był wewnętrznie zagmatwany.
Narodziłem się w ludzkim życiu, aby wszystkich ludzi zaprowadzić do domu Ojca.
Godzina Łaski
8 grudnia od 12.00 do 13.00
Matka Boża, objawiając się w Święto Niepokalanego Poczęcia, 8 grudnia 1947 r., pielęgniarce Pierinie Gilli w Montichiari we Włoszech powiedziała:
"Życzę sobie, aby każdego roku w dniu 8 grudnia, w południe obchodzono Godzinę Łaski dla całego świata. Dzięki modlitwie w tej godzinie ześlę wiele łask dla duszy i ciała. Będą masowe nawrócenia. Dusze zatwardziałe i zimne jak marmur poruszone będą łaską Bożą i znów staną się wierne i miłujące Boga. Pan, mój Boski Syn Jezus, okaże wielkie miłosierdzie, jeżeli dobrzy ludzie będą się modlić za bliźnich. Jest moim życzeniem, aby ta Godzina była rozpowszechniona. Wkrótce ludzie poznają wielkość tej Godziny łaski. Jeśli ktoś nie może w tym czasie przyjść do kościoła, niech modli się w domu".
8 grudnia - Niepokalane Poczęcie NMP i GODZINA ŁASKI (12-13) - informacje praktyczne
Balon przygotowywany do startu jest przytrzymywany przy ziemi dodatkowym obciążeniem. Najczęściej bywają to worki z piaskiem. Zbudowany do latania, nie może wznieść się w niebo z powodu nadmiernego obciążenia.
Jeśli ciężar nie zostanie wyrzucony, balon mimo całej swej sprawności nigdy nie oderwie się od ziemi. Zniszczeje, ale nie zazna radości latania.
Podobnie jest z człowiekiem. Został „zaprogramowany” przez Boga do bardzo wysokich lotów, do wolności.
Może jednak tak obciążyć swe serce, że nigdy nie oderwie się od ziemi i nie zazna szczęścia prawdziwej wolności.
Napisane jest: «Mój dom będzie domem modlitwy», a wy uczyniliście z niego jaskinię zbójców (Łk 19,46b).
Człowiek kieruje się często w swoim postępowaniu przewrotnością – tam, gdzie jest zakaz, rodzi się u niego opór, bunt, a nawet wrogość i pytanie: po co to wszystko? Ciekawe, jakie musiało być zdziwienie sprzedających w świątyni, gdy pojawił się w niej Jezus i zaczął przywracać jej pierwotne przeznaczenie? To oczyszczanie świątyni, miejsca modlitwy i przepowiadania Jezusa o królestwie Bożym, jest zaprowadzeniem Bożego, czyli właściwego porządku.
Pan pragnie, by miejsce spotkania z Nim podkreślało dostojeństwo i majestat jego Gospodarza. Bo w bałaganie, wrzawie i pośpiechu trudno jest wyciszyć się, by usłyszeć subtelny głos Najwyższego. I wraz z Psalmistą zaśpiewać: „Chwalimy, Panie, Twe przesławne imię”. Warto zastanowić się, jak traktuję swój pobyt w świątyni i jak często udaję się do niej, by spotkać się z Panem, oddać Mu cześć i uwielbienie oraz omówić z Nim swoje życiowe sprawy.
Czytania mszalne rozważa ks. Leszek Smoliński.
Artykuł zaczerpnięto z http://liturgia.wiara.pl/kalendarz/67b56.Refleksja-na-dzis/2015-11-20