Wielki Tydzień

 

VI Niedziela Wielkiego Postu to Niedziela Palmowa, zwana też Niedzielą Męki Pańskiej. Jest to również początek Wielkiego Tygodnia, który w sposób szczególny przez Triduum Paschalne przygotowuje nas do wydarzeń Wielkiej Niedzieli- Zmartwychwstania. W tym dniu Kościół obchodzi pamiątkę triumfalnego wjazdu Chrystusa do Jerozolimy.

Początków uroczystego świętowania Niedzieli Palmowej trzeba szukać w Jerozolimie w VIw. Już wtedy powstał zwyczaj, według którego Patriarcha Jerozolimy z Góry Oliwnej w otoczeniu tłumu wjeżdżał na oślicy do miasta. Uroczystą procesję z palmami w tym dniu wprowadzono w XIw., jak również nadano Niedzieli Palmowej drugą nazwę- Niedziela Męki Pańskiej. Palma to symbol czci, hołdu, pokoju.

W tym roku po raz kolejny w Niedzielę Palmową obchodzony jest Światowy Dzień Młodzieży, ustanowiony przez Papieża Jana Pawła II.

Wielki Czwartek

Dzień pamiątki Ostatniej Wieczerzy W tym dniu Kościół wspomina Ostatnią Wieczerzę Jezusa z Apostołami. Było to pożegnanie Jezusa z Apostołami, o czym świadczą słowa Modlitwy Arcykapłana, w której Jezus prosi Ojca o opiekę nad Apostołami i Kościołem.

W czasie Ostatniej Wieczerzy Chrystus ustanowił Najświętszy Sakrament i Sakrament Kapłaństwa.

Liturgia wielkoczwartkowa

Tego dnia rano biskup w koncelebrze kapłanów z całej diecezji odprawia w katedrze Mszę św., w której uczestniczą także parafianie i grupy służby liturgicznej. W czasie tej mszy poświęca się oleje święte.

Wieczorem odprawiana jest uroczysta Msza św. Wieczerzy Pańskiej, w czasie której, na wzór Jezusa obmywającego w czasie Ostatniej Wieczerzy nogi Apostołom, papież, biskupi i kapłani umywają nogi 12 osobom. W Rzymie ten zwyczaj pojawił się w XIIw.

Jezus w czasie Ostatniej Wieczerzy pozostawia przykazanie: „(..)abyście się wzajemnie miłowali”
(J 15,12). Wzywa tym samym do służby drugiemu człowiekowi.

Po Komunii św. kapłan uroczyście przenosi Najświętszy Sakrament do ciemnicy (symbol więzienia u Kajfasza). Podczas procesji używa się kołatek i śpiewa hymn „Sław języku tajemnicę”. W kościołach trwają adoracje do późnych godzin nocnych. Tabernakulum aż do Wielkiej Soboty pozostaje puste i otwarte na oścież.
Zostają zdjęte obrusy z ołtarza (symbol opuszczenia Jezusa i pozbawienia Go szat przed ukrzyżowaniem).

 

 

Wielki Piątek

Wielki Piątek w Kościele to dzień najgłębszej żałoby. Wyraża ją liturgia (nabożeństwo Wielkiego Piątku), która jest pamiątką męki i śmierci Jezusa Chrystusa zabitego na krzyżu. Był on biczowany, poddany mękom, zmuszony do dźwigania krzyża, ukrzyżowany i wyszydzany.

Liturgia wielkopiątkowa

Liturgię stanowi uroczysta adoracja krzyża - adoracja Syna Bożego, który oddał życie za zbawienie wszystkich ludzi. W kościołach katolickich przygotowuje się Groby Pańskie i odwiedza je. Nie odprawia się w tym dniu mszy św., jedynie po południu celebrowane jest nabożeństwo, podczas którego śpiewa się pieśni o krzyżu i tajemnicy Komunii Świętej oraz czytany jest opis Męki Pańskiej, a następnie ma miejsce Adoracja Krzyża.

W Wielki Piątek dorosłych obowiązuje post ścisły- tzn. trzy posiłki (bezmięsne) w ciągu dnia w tym jeden do syta.

 

Wielka Sobota

Dzień żałoby w Kościele. Chrystus spoczywa w grobie, przy którym od piątku czuwają straże i wierni trwają na modlitwie. W ten dzień w kościołach są święcone pokarmy: jajka, chleb, sól, chrzan, wędlina, masło jak i również pisanki i symboliczny baranek symbolizujący Chrystusa który złożył siebie samego w ofierze. Jajko jest symbolem życia.

Wieczorem świętuje się Wigilię Paschalną. Bogata w symbole liturgia Wielkiej Soboty rozpocznie się od poświęcenia ognia. Ogień to m.in. symbol miłości Bożej, a także znak Ducha Świętego.
Od poświęconego ognia kapłan zapala paschał, który uroczyście wnosi do zaciemnionego kościoła. Od paschału zapalają świece wszyscy wierni.

Następnie słyszymy śpiew Orędzia Paschalnego. Rozpoczyna się Liturgia Słowa ukazująca historię zbawienia. Podczas śpiewu „Chwała na wysokości Bogu” dzwonią wszystkie dzwony na znak radości ze zmartwychwstania Pana Jezusa.

Kolejny obrzęd Liturgia Chrzcielna- poświęcenie wody chrzcielnej. Woda jest symbolem ożywienia, oczyszczenia. W tym czasie, wierni trzymając zapaloną świecę odmawiają przyrzeczenia chrzcielne.

Po Mszy św. następuje uroczysta Procesja Rezurekcyjna.

Procesja ta jest naszym osobistym, a zarazem wspólnotowym świadectwem wiary w zbawienie i zwycięstwo Jezusa nad śmiercią, piekłem i szatanem. Jest ona także zaproszeniem i wezwaniem, do wzięcia udziału w tryumfalnym pochodzie Zmartwychwstałego.

Po powrocie do kościoła celebrans składa monstrancję na ołtarzu, okadza, a następnie, po modlitwie, błogosławi zgromadzony lud Najświętszym Sakramentem. Po zaniesieniu Go do tabernakulum można wykonać dziękczynne „Te Deum” oraz antyfonę Maryjną
(„Raduj się nieba Królowo” lub „Wesel się Królowo miła”).

 

Niedziela Zmartwychwstania

Poranną mszę rezurekcyjną poprzedza uroczysta procesja z Najświętszym Sakramentem. Kapłan, ubrany w złotą kapę, podnosi ustawiony przy Grobie Pańskim krzyż ozdobiony czerwoną stułą — znak Jezusa-Kapłana, który złożył siebie na ofiarę (krzyż ten w okresie wielkanocnym będzie eksponowany w widocznym miejscu). Następnie ksiądz trzykrotnym śpiewem oznajmia zmartwychwstanie Chrystusa. Idący w procesji ministranci niosą krzyż i figurę Zmartwychwstałego, kapłan zaś trzyma przed sobą monstrancję z Hostią. Procesja kończy się odśpiewaniem dziękczynnego hymnu „Ciebie, Boga, wysławiamy”. Wielkanocną mszę świętą celebrują kapłani w białych szatach.

Symbolem zwycięskiego Jezusa jest figurka Zmartwychwstałego z chorągwią w ręku, wystawiana aż do uroczystości Wniebowstąpienia. O wielkanocnej radości przypominają coraz rzadsze już pozdrowienia:

„Chrystus zmartwychwstał" — „Prawdziwie Zmartwychwstał!”

 

 

 

 

---