Chrystus zmartwychwstał ! Prawdziwie zmartwychwstał ! ALLELUJA !

Św. Jóżef Sebastian Pelczar - Wspomnienie

Św. Jóżef Sebastian Pelczar - biskupWSPOMNIENIE

Dzień 17.01.1842 r - urodził się Józef Sebastian Pelczar w Korczynie k/Krosna n/Wisłokiem,
jako trzecie dziecko Wojciecha i Marii z d. Mięsowicz. Rodzeństwo Józefa to starsi Rozalia
i Jan , i młodsza Katarzyna.

W 1847 r. rozpoczął naukę w miejscowej szkole parafialnej, gdzie wyróżniał się ponadprzeciętnymi
zdolnościami, na co szczególną uwagę zwrócili jego nauczyciele.

Lata 1850 - 1852 - kontynuował naukę w szkole głównej w Rzeszowie, a następnie w słynnym
gimnazjum im. ks. Stanisława Konarskiego.
W 1858 r. - czując w swym sercu powołanie i za namową znajomych kleryków wstąpił do Seminarium
Duchownego w Przemyślu, gdzie w 1860 r. z odznaczeniem zdał egzamin dojrzałości i automatycznie
został przyjęty w poczet kleryków i rozpoczął 4-ro letnie studia teologiczne.

17 i 24 lipca 1864 r. - to dnie otrzymania święceń kapłańskich i prymicji.

Po miesięcznym urlopie - pierwsza służba jako wikariusz w Samborze – parafii liczącej 12 tyś wiernych.

19.XII.1865 r. - udaje się do Rzymu na dalsze studia jako jeden ze stypendystów Kolegium Polskiego w Rzymie.
Po skróconym okresie uczęszczania na wykłady do Collegium Romanum w 1866 r. na uniwersytecie Sapienza
po egzaminach 3 i 10 grudnia uzyskał doktorat z teologii, a z prawa kanonicznego w kwietniu 1868 r.
W tym czasie w miarę możliwości ze wzruszeniem uczestniczył w nabożeństwach z udziałem papieża Piusa IX.

24.04.1868 r. - powrót do Przemyśla.
Nie otrzymawszy ze strony przełożonych żadnej propozycji służby duszpasterskiej, sam poprosił o skierowanie
do pracy w parafii Wojutycze k/Sambora, gdzie przebywał 9 miesięcy.

W pażdzierniku 1869 r. - obejmuje funkcje prefekta w Seminarium Duchownym w Przemyślu.

W latach 1870 - 1871 - w Instytucie Teologicznym prowadzi wykłady z teologii pastoralnej, a następnie już jako
formalny profesor tego przedmiotu.

W latach 1873 - 1877 - jako z-ca profesora wykłada prawo kanoniczne. Był też egzaminatorem prosynodalnym
w konsystorzu biskupim, a pzniej referentem.
Czynił też starania o probostwo, jednak kończyło się to niepowodzeniem.

1872 r. - 3-y miesięczna pielgrzymka do Ziemi Świętej.
Pokłosiem tej pielgrzymki było " Ziemia Święta i Islam " wyd. cz. 1 i 2 - Lwów 1875 r.

Rok 1876 - to czas starania się o objęcie katedry teologii pastoralnej na Uniwersytecie w Krakowie.
Dopiero dzięki poparciom m.in. ówczesnego rektora uniwersytetu Fryderyka Zolla 19 marca 1878 r. cesarz Franciszek
Józef podpisał nominację na profesora historii Kościoła i prawa kanonicznego.

Kwiecień 1877 r. - rozpoczyna się nowy 22 letni rozdział życia i pracy w Krakowie.
Jak zwykle w początkowej fazie bardzo trudny w nowym środowisku. Dawano mu do zrozumienia ,że jest "obcy".
Jednak dzięki poświęceniu się ciężkiej pracy na uniwersytecie zdobył sobie uznanie swoich słuchaczy jak i środowisk krakowskich. W latach 1880/81 pełnił funkcję prorektora, a w 1882/83 rektora Uniwersytetu.
Za jego przyczyną Uniwersytet uzyskał plac pod budowę kliniki i zaczął budowę Collegium Novum.

Był też dziekanem Wydziału Teologicznego i jego prodziekanem, oraz dokonano reorganizacji tego wydziału.
W okresie krakowskim zmarli jego rodzice ojciec w 1877 r., matka w 1889 r.

27.02.1899 r. - za zgodą rządu papież prekonizował go jako tytularnego biskupa Miletopolis i sufragana przemyskiego.

19.03.1899 r. - otrzymuje poświęcenie na biskupa.

19.12.1900 r. - po śmierci bpa Soleckiego zostaje mianowany ordynariuszem diecezji przemyskiej.

13.01.1901 r. - nastąpił ingres.
Ponad 20 letni okres sprawowania rządów biskupa przemyskiego obfitował na polu działalności duszpasterskiej,
społecznej i intelektualnej.

W dniu 19.03.1924 r. - obchodził 25-lecie otrzymania sakry biskupiej.

28.03.1924 r. - zmarł.Znicz

Pochowany w Kaplicy NMP Częstochowskiej kościoła Najświętszego Serca Pana Jezusa.
W 1991 r. jego szczątki przeniesiono do katedry.

Dzięki aprobacie biskupa ordynariusza Franciszka Bardy w latach 1954 - 57 - przeprowadzono proces
informacyjny, jako pierwszy etap procesu beatyfikacyjnego biskupa Józefa Sebastiana Pelczara.
W 1989 r. w Rzymie ogłoszono dekret o heroiczności cnót biskupa Pelczara.

Niezapomniany dzień dla całego Podkarpacia 2.06.1991 r. - kiedy to papież Jan Paweł II w czasie sprawowanej mszy św.
ogłosił błogosławionym sługę Bożego biskupa Józefa Sebastiana Pelczara

W 2001 r. siostry Sercanki otrzymały informację o uzdrowieniu dziewczynki z Korczyny za wstawiennictwem błogosławionego biskupa Józefa Sebastiana Pelczara . Fakt ten wzięto za podstawę poczynienia starań o jego kanonizację.

8.11.2001 r. - rozpoczęto proces na poziomie diecezjalnym za pozwoleniem ks. abpa Józefa Michalika.

5.06.2002 r. - ostatnia sesja procesu kanonizacyjnego w archidiecezji przemyskiej, a 10-tego akta przesłano do Rzymu, co dało początek procesu w Kongregacji do Spraw Świętych.

7.03.2003 r. - konsystorz.
Ojciec Święty Jan Paweł II zatwierdził pozytywnie orzeczenia komisji i ustalił datę kanonizacji.

8.05.2003 r. - uroczysta kanonizacja Św. biskupa Józefa Sebastiana Pelczara na placu Św. Piotra przez papieża Jana Pawła II

Wspomnienie Św. Biskupa Józefa Sebastiana Pelczara przypada 19 stycznia

Rozważania

Źródła nie znaleziono

Słowo na dziś

19 kwiecień 2024

EWANGELIA NA CO DZIEŃ
  • Sobota, 20 Kwietnia : Dzieje Apostolskie 9,31-42.
    Kościół cieszył się pokojem w całej Judei, Galilei i Samarii. Rozwijał się i żył bogobojnie, i obfitował w pociechę Ducha Świętego. Kiedy Piotr odwiedzał wszystkich, przyszedł też do świętych, którzy mieszkali w Liddzie. Znalazł tam pewnego człowieka imieniem Eneasz, który był sparaliżowany i od ośmiu lat leżał w łóżku. «Eneaszu – powiedział do niego Piotr – Jezus Chrystus cię uzdrawia, wstań i zaściel swoje łóżko!» I natychmiast wstał. Widzieli go wszyscy mieszkańcy Liddy i Szaronu i nawrócili się do Pana. Mieszkała też w Jafie pewna uczennica imieniem Tabita, co znaczy Gazela. Czyniła ona dużo dobrego i dawała hojne jałmużny. Wtedy właśnie zachorowała i umarła. Obmyto ją i położono w izbie na piętrze. Lidda leżała blisko Jafy; gdy więc uczniowie dowiedzieli się, że jest tam Piotr, wysłali do niego dwóch posłańców z prośbą: «Przyjdź do nas niezwłocznie». Piotr poszedł z nimi, a gdy przyszedł, zaprowadzili go do izby na górze. Otoczyły go wszystkie wdowy i pokazywały mu ze łzami w oczach chitony i płaszcze, które zrobiła im Gazela za swego życia. Po usunięciu wszystkich, Piotr upadł na kolana i modlił się. Potem zwrócił się do zwłok i rzekł: «Tabito, wstań!» A ona otwarła oczy i zobaczywszy Piotra, usiadła. Piotr podał jej rękę i podniósł ją. Zawołał świętych i wdowy, i ujrzeli ją żywą. Wieść o tym rozeszła się po całej Jafie i wielu uwierzyło w Pana.

Refleksje

19 kwiecień 2024

  • Dlaczego Mnie...?
    Komunia święta jest tym szczególnym momentem, kiedy jednocząc się z Jezusem staję się „wiecznym darem” dla Ojca...
  • Przyłącz się
    Wczoraj samarytańskie miasto. Dziś droga do Gazy. Ile jeszcze będzie musiał nauczyć się Filip? Ile my – przy okazji – z nim?

Radio VIA - Posłuchaj

Radio VIA Posłuchaj klikając w symbol Play
Lub kliknij logo radia (nowe okienko)
 radio icon100

Szukaj na stronie

Losowe zdjęcie